Hallo!
Daar zijn de Englandvaarders weer!

Gisteren zijn we vanuit Stratford-upon-Avon vertrokken aan een lange rit, 190 km maar weliswaar, maar als je via kleine weggetjes rijdt duurt de rit wel zo'n 4 uur! Maar weer een hoop moois gezien. Uiteindelijk kwamen we aan in Salisbury....

Bij een hotel, dat er aan de buitenkant wel erg lieflijk uit ziet, maar van binnen....man! Dat wil je niet meemaken! Wat een ouwe zooi! Bovendien erg onbeleefd personeel, in de zin van; dat als je met een rollator, 2 koffers enzo naar binnen tracht te komen, door een deur van krap 50 cm breed, wat niet lukken wil off course,....dan zou je denken dat de desbetreffende balie-medewerker even opspringt en helpt, met ons naar binnen te halen, en de 2^e deur van de knip afhaalt, zodat ik met rollator naar binnen kon! Niets van dit al...toen ook weer met alle zooi, een smal gangetje door (ik moet niemand tegenkomen, zo smal), moest een strakke klapdeur door, en aan het einde van de gang, is onze ‘invalide-kamer', óok weer met een erg strakke dranger erop! Alleen kom ik er zowat niet eens binnen! 1x Binnen gekomen, vielen we beide zowat van ons geloof....en barsten we in schateren uit! Het leek de koninklijke suitte wel! Ik zal het proberen te beschrijven; in de kamer zijn opdringerig aanwezig wel 6 verschillende drukke motieven, een bed v 1.40m breed, type 'hangmat' (stel je voor met z'n 2) met een soort van broccanten sprei eroverheen, met goud- en tudor rood erin, 2 grote tudor rode kussens met in relief erop geborduurd in gouddraad de franse lelie en er omheen een dik gouden koord als afwerking van het kussen....en dan daar 2 van! :-/ In de hoek staat een grote club feautuill, in precies de omgekeerde versie van de kussens op het bed! ;-) Het verdere meubilair is heeeel donker bruin, palissander heet het zegt Stella ;-) en niet echt meer van deze tijd.....om nog maar niet te spreken over het bijeengeraapte oude zooitje in de lounge room....daar gaan je haren van overeind staan, werkelijk niets past bij elkaar. Ja dat het erg oud is, versleten en er hangen veel schilderijen van de Cathedral hier in Salisbury erop.....en we gaan nog even verder; het ontbijt is om te gillen! Dat ik binnenkwam in de ontbijtruimte, moest ik eerst een snelle louping maken om een grote bak die op de grond stond vanwege lekkage....naast het frisse schoongemaakte fruit, stonden 3 flesjes brasso (poetsmiddel) waarvan 1 zonder dop! Lekker ‘fris'! We zochten het brood, maar daar moest je om vragen, voor je wat kreeg, evenzo koffie of thee....al met al is dit hotel geen aanrader en absoluut in rolstoel- of invalide vriendelijk! Laat staan mens-vriendelijk!
Enfin, na inchecken zijn we Salisbury nog even in geweest, en hebben daar de boel verkend, en mooie foto's gemaakt. Toen we uit gestadt waren, terug naar het hotel gereden.

Ik wilde onze avonturen online plaatsen, maar we bleken geen internet verbinding hier te hebben! Hoezo oudbollig! Maar we hebben wel een LCD televisie van het merk Toshiba van 77 cm (ze worden steeds groter!) wat tv gekeken en lekker knus, dichtbij elkaar in onze hangmat van 1.40 m gaan slapen.

Vandaag zaterdag 19 mei 2012, zeggen we eerst HARTELIJK GEFELICITEERD Aranka! Na ons ontbijtje, vertrokken we naar Longleat House en Longleat Safari-park. In 1 zin; We hebben ons geweldig vermaakt! Het park was leuk opgezet, met genoeg ruimte voor de dieren die er waren.
Het begon rustig met walibies en giraffen, etc. Toen kregen we een keuze menu, we konden naar ‘monkey-World' of als je door alle waarschuwingen er niet meer binnen durfde, kon je direct door naar allerlei hertjes, die je ook mocht voeren etc. en daarna naar de tijgers, leeuwen, wolven en cheeta's. Maar wij wilden natuurlijk alles! We hadden ervoor betaald toch! Nou dat hebben we geweten! Eén keer binnen in Monkey World vlogen de apen op en af de auto's, vlogen de antennes, ruitenwissers en rubberen auto strips om je oren! Leuk om te zien, totdat ze mijn auto ontdekten!!! Die was gvd net voor Î 1100,- gerepareerd jah! Eerst werd er gepeuterd aan het balletje van m'n antenne, toen werd de hard plastic goot onder het voorraam los getrokken, met die schattige kleine petieterige klote pootjes! Inene was het boink....boink....Jezus, ze zitten boven op het dak van onze bus....! En hoe krijg je die eraf, als je niet uit je auto mag?! En we hoorden ze ook daar peuteren en klooien....we hielden ons hart al vast.....maar konden pas de schade bekijken wanneer we uit het safari-park zouden zijn. Werkelijk op de weg lag van alles, wat ze buit gemaakt hadden; reflectors, ruitenwissers, rubberen strips in alle soorten en maten, antennes, autospiegeltjes en autonummerplaten! Om te gillen gewoon! Dat zaten we ook hoor, dat mag jullie best weten! ;-) We zaten te gillen van de lach....ondanks dat ze m'n bus naar de klote hielpen! ;-) Hier 1 x uit geraakt, werden we doorgesluist naar steeds weer andere dieren. Ze zagen er allemaal perfect uit, heel relaxt, niet gestresst of overvoerd, mooie kiekjes kunnen maken.

Na het park zijn we naar Longleat House gegaan, na een rolstoel te hebben geleend. Van binnen was het er erg mooi, nog helemaal in originele staat, hier en daar op een goede manier gerestaureerd. Er waren veel pompeuze schilderijen, mooie bureaus, en kastjes en schitterend gedekte tafels. De keuken was erg leuk om te zien, met veel fornuizen, pannen, éen van de eerste heet water boilers (heet gehouden door een fornuis eronder) en er hingen allemaal bellen, voor elke ruimte boven 1. Dan wisten de bediendes waar ze nodig waren als er gebeld werd! Naar boven werden we getransporteerd met éen van de eerste liften, je weet wel uit films, zo één met 2 van die hekken die ze ervoor dicht schuiven. Schitterend dat het er allemaal nog zo mooi uit zag! Erg vriendelijk en behulpzaam personeel ook trouwens! Helaas hebben we de Markies van Longleat zelf niet gesproken.
Na het bezichtigen van het huis, is Stella nog in een attractie op het ‘kinderterrein' geweest; 'the UFO simulator', maar die bleek echt voor de kleintjes want zij vond er weinig aan! Erna wilde ik nog wel even 'the Bat-Cave' in....in veronderstelling dat het iets met Batman te maken had.... Hahahaha, niet dus! We kwamen binnen in een ‘welriekende' ruimte, waar het behoorlijk donker was, bomen stonden, rekken aan het plafond hingen en er veel dikke kabeltouwen naar beneden hingen voor Vleermuizen! :-D Leuk!!! Vond ik, maar Stella dacht daar heel anders over! Stella is bang voor alles wat los vliegt! En deze vleermuizen (het waren best flinke jongens hoor) vlogen rakelings langs je heen! Ik vond het echt gaaf om zo mee te maken, meestal zie je ze alleen achter glas, nu ervaar je daadwerkelijk hoe goed hun ‘sonar' werkt! Heb zelfs nooit geweten dat een vleermuis schreeuwt! Er werd fruit op een bord voor ze neergezet, schreeuwen (als een biggetje) en fladderen tegen elkaar. Eén schermde de hele schotel zelfs af met zijn vleugels, net als een roofvogel normaliter doet! Vast in een identiteit crisis? Na al deze ‘lekkere luchte' en ontberingen had Stella wel een ijsje verdient!
De rolstoel terug gebracht en erna, doodmoe maar voldaan van deze ‘busy day' weer naar ons hotel terug gereden. Onderweg in een supermarkt nog een paar panini's & biertjes gehaald voor vanavond, we hadden op het park n.l. al een goed gevulde pizza gegeten.

Zo, en nu gaat alles voor jullie weer online, zodat iedereen na zijn/ haar avond-verhaaltje weer heerlijk kan slapen. We hopen dat jullie net zo hebben genoten van dit verhaal als wij vandaag! Vergeet niet de foto's te kijken!
Lieve groetsels van Stella & Renée